แรงบันดาลใจมันคือสิ่งใดหนอ
รอแล้วรอไม่เห็นพบอยู่หนไหน
สอดสายตาทอดยาวไปแสนไกล
มีแต่ใบไม้ไหวกลางสายลม
หัวว่างเปล่าเคาะดังเสียงก๊องแก๊ง
ถ้อยอักษรแลทื่อแข็งน่าขื่นขม
อยากแต่งกลอนอันไพเราะให้ดูชม
นิ้วม้วนผมเคาะดินสอตาเหม่อคอย
กระดาษว่างมีแต่จุดคาร์บอนแท่ง
เป็นแห่งแห่งประกายคิดดูเสื่อมถอย
หัวด้านศิลป์จากรอยหยักเริ่มไร้รอย
ถอนใจเฮือกเฮือกเฮือกพลอยเหนื่อยใจจัง
นี่นี่คุณ! โปรดช่วยจุดประกายฝัน
ปลดหัวใจให้หลุดพลันจากคุกขัง
ให้ความคิดไหลลื่นดังเขื่อนพัง
เพื่อรังสรรค์งานสร้างสรรค์ให้ชื่นใจ
ขอขอบคุณ กลอนให้กำลังใจ จาก : http://thaipoem.com/forever/ipage/poem146652.html
โดยคุณ ศิวสิโรมณิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น