ลมเจ้าเอย
เจ้าหลบหน้าหนีไปแห่งใดหนอ
ทิ้งท้องทุ่งทิวไม้ให้เฝ้ารอ
ทิ้งอ้อกอกิ่งไผ่ไม่มาชม
เคยพริ้วพัดผ่านไม้กิ่งใบโยก
ระบัดโบกบางเบาเข้าผสม
เคยพรมผ่านผิวกายคลายอารมย์
ยังเชิญชมแมกไม้ร่ายระบำ
เจ้าหลบเร้นหลีกไกลอยู่ไหนเล่า
ปล่อยฉันเฝ้าคอยหายระส่ายระสำ
ทิ้งอ้อกอกิ่งไผ่ช่างใจดำ|
ขอฝากคำถึงเจ้าข้าเว้าวอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น