ยกสองมือขึ้นประนมกราบวันทา
ขอขมาคุณครูผู้พร่ำสอน
ผู้ถ่ายทอดวิชาให้คนจร
ผู้สั่งสอนลูกศิษย์ให้คิดเป็น
จากคนที่ไม่เคยมีความรู้
ถูกคุณครูผู้ใจดีคอยเคี่ยวเข็ญ
คอยแนะนำตักเตือนอย่างใจเย็น
ซ้ำยังเป็นดั่งเพื่อนเมื่อทุกข์ใจ
ไม่ทอดทิ้งลูกศิษย์ยามท้อแท้
ท่านช่วยแก้ปัญหาให้สดใส
ความมืดมิดมืดหม่นผ่านพ้นไป
ด้วยน้ำใจไหลหลั่งดั่งสายธาร
ความเมตตาที่คุณครูท่านมอบให้
ทำให้ใครพร้อมใจกันเรียกขาน
แม่พิมพ์ของชาติทุกคนเป็นพยาน
ทุกวันวานกราบกรานบูชาครู
(ชายไร้รัก)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น