ถึงวัน...ก็จะกลับ

ดั่งนกน้อยจากรังยังอ่อนหัด
โผบินลัดท้องทุ่งมุ่งตามฝัน
ท่องเที่ยวไปในป่าพนาวัน
ด้วยมุ่งมั่นเสาะหาประสบการณ์

เที่ยวโผนผกหกเหินห่างจากถิ่น
เพียงโบยบินลัดเลาะอย่างอาจหาญ
อุปสรรคน้อยใหญ่ที่พบพาน
ก็เผาผลาญด้วยจิตที่มั่นคง

ดุจนกน้อยจากรังเพียงครั้งหนึ่ง
ครวญรำพึงถึงถิ่นมิลืมหลง
ยังคิดถึงที่เก่าทั้งเผ่าพงศ์
สักวันคงโบยบินสู่ถิ่นเอย


ขอขอบคุณ กลอนให้กำลังใจ จาก : http://thaipoem.com/forever/ipage/poem146648.html
โดยคุณ อรุโณทัย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น